Ziek, ziek en nog eens ziek!

Tja de titel zegt het al. Afgelopen week ben ik vooral ziek en nog zieker geweest.

Ik ben nu weer op de goede hand maar dat is na behoorlijk wat medicijnen, onderzoeken en ziekenhuisbezoeken.

Mijn vorige verslag schreef ik op dinsdag 27 januari.
Ik had toen de lokale griep te pakken, aangestoken door m'n stagekinderen. Kan gebeuren. Donderdag en vrijdag ging het al weer een stuk beter. Geen koorts meer en een stuk meer energie.
Vrijdag ging ik zelfs alweer naar het surfstrand zodat ik even het huis uit was.

Zaterdag ging het echter mis. We waren gezellig met z'n drieën naar Jibe City gegaan om lekker te zonnen en te surfen.
Ik had wat last van buikpijn maar ik ging er vanuit dat dit bij de griep hoorde, al spookte Dengee ook door mijn achterhoofd.

'S middags na een half uurtje surfen was ik gesloopt ik ben op een bedje gaan liggen en ik kon mij niet meer bewegen van de pijn in m'n buik en schouder. De tante van Anne besloot toen dat ik naar het ziekenhuis moest, dus ik werd achter in een auto geholpen en Anne reed mij naar de eerste hulp.
Gelukkig werd ik meteen geholpen en kwam er een doktor kijken. Er werd bloed geprikt en urine getest en na het lab onderzoek bleek dat ik een fikse nierinfectie had opgelopen. En dat ik aan de antibiotica moest om het te verhelpen. Klinkt oké zou je zeggen.

Nardi scheurde op de scooter naar de apotheek om de antibiotica en paracetamol te halen.
'S nachts ging het echter weer mis. Ik kon me niet bewegen van de pijn, en ik kon niet slapen. Het bed uitkomen was onmogelijk.
Maar na meerdere telefoongesprekken met de ambulancemedewerkers mocht ik ibuprofem nemen met mijn antibiotica. Daarna kon ik gelukkig slapen.
Op zondag werden Nardi en Anne weer erop uitgestuurd om extra ibuprofem te halen en dyclofenac. Dit alles om mijn pijn te verzachten.
Tja en als je denkt dat het niet erger kan, kan het dat toch!
Door alle medicijnen die ik nam raakte mijn maag van slag en kon ik niets meer binnenhouden. Dus eten en drinken stopte ook voor de Zondagnacht.

Maandagochtend begon ik met een halve cracker met gestampte muisjes. Ik moest namelijk elke keer iets eten voor ik mijn antibiotica. Maandag moesten Nardi en Anne wel naar stage terwijl ze de hele nacht met mij waren opgebleven. Zulke huisgenoten moet je echt hebben.
Maandag middag belde Anne met de boodschap, ik moest eten wat ik op dat moment wilde! Dus ik wilde wel kaassnacks van de AH en waterijsjes. Gelukkig werd het na maandagmiddag beter.

Elke dag stond ik op met minder pijn en meer bewegingsmogelijkheid. Helaas was stagelopen er echt niet bij.
Op woensdag voelde ik me weer redelijk, ik kon op een scooter zitten en dat was genoeg om even naar het strand te rijden en daar te zitten. Natuurlijk niet in de zon want dat mag niet met de antibiotica. Al is het erg moeilijk om de zon te vermijden op dit eiland.

Donderdag was de eerste goeie dag. Na 9 dagen bedhangen en huishangen was ik het zat en er moest en zou gesport worden. Dus heb ik mijn badpak aangetrokken en ben ik in het zwembad kleine baantjes gaan trekken. Na 20 minuten was ik helemaal op en voelde ik me top.
Vrijdag gingen we weer naar het surfstrand en eindelijk durfde ik het aan om op de surfplank te stappen. Ik had helemaal geen pijn meer in mijn nieren dus ik verklaarde mezelf beter.

Ik heb heerlijk 1,5 uur gewindsurft en ik heb zelfs Nardi surfles mogen geven.

Zaterdag bleek dat ik toch teveel van mezelf had gevraagd nog.
Op aanraden van moeders ben ik naar de huisarts geweest om te laten checken of de nierinfectie over was. Helaas was dit niet zo en werd mijn antibiotica met drie dagen verlengd tot dinsdag.
Jammer maar helaas. Vervolgens kreeg ik het nieuws van de huisarts dat ik helemaal gecheckt moest worden en met name de werking van mijn nieren. Weer lab onderzoek dus.
En ik moest nog echt rust nemen volgens de huisarts. Geen surfen dus.

Zaterdagmiddag heb ik heerlijk liggen slapen en 's avonds zijn we naar een tof optreden op Jibe City geweest. Met z'n drieën op de scooters in het pikkedonker daar naartoe rijden was erg spannend. Maar het was het waard. Een heerlijke avond en zelfs bekende van Strand Horst voor mij. Ivo is gezellig een week op vakantie op Bonaire.

Zondag was poco poco, oftewel rustig aan.
Helaas kreeg ik nog een cadeautje van mijn antibiotica, namelijk overal rode spikkels, zonneallergie. Terwijl ik nog niet eens buiten was geweest. Ik zie er nu nog steeds uit als een rood gespikkeld ijsje.
'S avonds hebben we heerlijk gebarbecued bij de oom en tante van Anne. Daarna zijn Nardi en ik nog naar Little Havanna's geweest om te genieten van een rockbandje.

En vandaag is het dan maandag 4 februari.
Ik ben net terug van het ziekenhuis waar ik weer bloed en urine mocht afstaan. Morgen het laatste bezoek aan de huisarts en mijn laatste antibiotica pillen. Ik hoop het beste maar ik ga nergens meer vanuit.
Ik ben in ieder geval weer op de been, en dinsdag begin ik ook weer op mijn stage. Want dat ziek zijn is niets voor mij.

Ik moet ook echt vermelden dat ik het zonder mijn Briljante Huisgenoten Anne en Nardi het niet had gered! Zij zijn nachten opgebleven hebben naast mij geslapen en mij met alles bedient! Jullie zijn echt top meiden! Moeders moest deze gebeurtenis meemaken door een computerscherm, ze kon mij nu niet verzorgen, maar alle goede raad werd opgevolgd.

Volgende week word het verslag een stuk positiever. Want je kan niet eeuwig ziek blijven toch?

Ayo lieve vrienden!